عکس: از منابع باز
ماندن در یک رابطه بدون عشق به معنای دادن مداوم بدون عمل متقابل است.
طلاق موضوعی است که به ندرت بدون قضاوت در مورد آن بحث می شود. در جامعه اغلب به عنوان شکست، پایان عشق یا نابودی یک خانواده تلقی می شود. عقیده ای وجود دارد که طلاق صدمات جبران ناپذیری به فرزندان وارد می کند: ترس از صمیمیت و نگرش منفی نسبت به ازدواج را در آنها ایجاد می کند.
با این حال، روانشناسان ثابت می کنند که طلاق می تواند آغاز یک زندگی جدید باشد – هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان، اگر با احترام و آگاهی رخ دهد.
روابط والدین الگویی از عشق به کودک است
مهم‌ترین استدلال علیه «ماندن برای بچه‌ها» بچه‌ها هستند.
در خانواده، کودک برای اولین بار می بیند که رابطه سالم چیست. اگر والدین بدون احترام، اعتماد و صمیمیت زندگی کنند، او یک مدل منفی از عشق دریافت می کند، جایی که سردی، تنش و احساس خطر حاکم است.
حتی اگر بزرگسالان سعی کنند “در مقابل کودکان نزاع نکنند”، کودک به طور شهودی دروغ را احساس می کند، که می تواند در بزرگسالی به ترس از صمیمیت، تکرار سناریوهای ناموفق یا خویشتن داری منجر شود.
تحقیقات نشان می دهد که کودکانی که والدین آنها پس از طلاق ارتباط مثبت خود را حفظ می کنند با نگرش سالم تری نسبت به عشق و زندگی خانوادگی رشد می کنند.
زندگی با خودفریبی از نظر عاطفی و روحی خسته کننده است.
حفظ توهم “ازدواج عادی” نیازمند تلاش بسیار است. بسیاری از مردم فکر می کنند: “ما به خاطر بچه ها تحمل خواهیم کرد”، بدون اینکه متوجه بهایی که روح می پردازد.
فقدان صداقت و صمیمیت عاطفی در روابط منجر به استرس مزمن، فرسودگی شغلی و مشکلات روان تنی می شود. احساسات سرکوب شده – خشم، ناامیدی، غم و اندوه – ایجاد می شوند و می توانند در رفتارهای مخرب ظاهر شوند.
برای بازگرداندن هماهنگی درونی، مهم است که به خود اجازه دهید فقدان را تجربه کنید، درد را بپذیرید و آن را رها کنید. روان درمانی، چه فردی و چه خانوادگی، به کاهش اضطراب، افسردگی و تسهیل سازگاری با زندگی جدید کمک می کند.
بدون عشق خالصانه، یافتن آرامش درونی غیرممکن است
ماندن در یک رابطه بدون عشق، دائماً بدون متقابل دادن است. وقتی لطافت، حمایت و نزدیکی معنوی از بین می رود، انسان خود را گم می کند.
برای کسانی که مدت طولانی در چنین اتحادیه ای زندگی کرده اند، جدایی تنها راه خوشبختی آنها می شود. طلاق بر اساس احترام و صداقت به شما اجازه می دهد:
- لذت زندگی را دوباره احساس کنید؛
- بازیابی اعتماد به نفس؛
- بازگرداندن تعادل روانی
نکته اصلی تبدیل شدن به یک نمونه زنده از عشق سالم به کودکان است، جایی که اخلاص، آزادی و توجه به سلامت روان مهمتر از صبر یا فداکاری است.
